Gry Powtarzalne: Współpraca vs Gra Końcowa

Omawiamy gry powtarzalne, podążając za intuicją, że obietnica nagrody i groźba kary w przyszłości relacji może stanowić zachętę do dobrego zachowania dzisiaj. W czasie zajęć odgrywamy dylemat więźnia 2 i 3 razy, ale nie udaje się utrzymać współpracy.

Problem polega na tym, że na ostatnim etapie, ponieważ jest to przyszłość, nie ma zachęty do współpracy, a tym samym zachęty wracają do punktu wyjścia. Odnosimy to do problemów słabego przywódcy kaczek z realnego świata i utrzymywania zachęt dla tych, zbliżający się do emerytury. Ale jest możliwe, by utrzymać dobre zachowanie we wczesnych stadiach niektórych powtarzających się gier (nawet jeśli są grane tylko kilka razy), pod warunkiem, że gry etapowe mają dwie lub więcej równowagi, stosowane jako nagrody i kary. Może to wymagać od nas grania wedle złej równowagi w przyszłości. Odwołujemy się do relacji między ex ante i ex post skuteczności w prawie. Wreszcie, gramy w grę podczas podczas której gracze nie wiedzą, kiedy gra się skończy i zaczynamy rozważać strategie dotyczące tej potencjalnie nieskończenie powtarzalnej gry.

Powrót do: Teoria Gier

Nie możesz skupić się na wykładzie? Plusssz Active poprawia koncentrację. Więcej »

Oglądaj wykład:

Podziel się artykułem w swoim ulubionym serwisie: facebook blip śledzik wykop

Brak komentarzy